Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

"Ο Μυστικός Δείπνος" - Β' Γ/σίου

Τα δυο βίντεο μας θυμίζουν το πνεύμα αγάπης και θυσίας των αγίων ημερών που πλησιάζουν. 
Πολλές φορές ξεχνάμε παιδιά, τι  μας δίδαξε ο Χριστός με τη δική του θυσία 

ότι: "...μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει ἵνα τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ" Κατά Ιωάννην 15:13
                                 

0ι χριστιανοί, όταν κοινωνούν σώμα και αίμα Χριστού, παίρνουν δύναμη να αγωνίζονται για όσα είπε και έκανε ο Ιησούς για τον καινούριο κόσμο. Σε ποιες περιπτώσεις μπορούν οι χριστιανοί σήμερα να φανερώνουν αυτή τη δύναμη και την αγωνιστικότητα στην καθημερινή τους ζωή; 
Μια μικρή εργασία - κάποιες σκέψεις σας στο τετράδιο,  που απορρέουν από τη δική μας συμμετοχή μας στον "Μυστικό Δείπνο" του Κυρίου μας

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

leap of faith - άλμα της πίστης!!!

 Η τυφλή γυμνάστρια που κλέβει καρδιές!


Ένα σύγχρονο παράδειγμα θάρρους και επιμονής
Όσο υπέροχη κι αν είναι η ενόργανη γυμναστική, δεν παύει να είναι ένα επικίνδυνο άθλημα. Πόσο μάλλον όταν ο αθλητής αγωνίζεται δίχως να βλέπει.Και δεν εννοούμε να έχει δεμένα τα μάτια, αλλά να μην βλέπει καθόλου. Εδώ μπαίνει στο καρέ η 13χρονη Λόλα Γουόλτερς, η τυφλή γυμνάστρια για την οποία μιλάει ολόκληρη η Αμερική εδώ και λίγες μέρες.

Η Λόλα πάσχει από τη νόσο Νυστάγμους. Διαθέτει περιορισμένη όραση, ωστόσο ό,τι μπορεί να δει... τρεμοπαίζει και έτσι δεν μπορεί να υπολογίσει την απόσταση ή να συγκεντρωθεί.
Αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για την Μπεθ Γουόλτερς, τη μητέρα της Λόλα, την οποία υιοθέτησε όταν η μικρή γυμνάστρια ήταν δύο ετών από ένα ορφανοτροφείο στη Βουλγαρία, να επιτρέψει στην κόρη της να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και να κυνηγήσει το όνειρο της.
Η Λόλα είναι εξαιρετική σε όλα τα όργανα της ενόργανης γυμναστικής. Κι αν στο έδαφος τα πράγματα ίσως είναι ευκολότερα, όμως στη δοκό ισορροπίας ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει αν λάβουμε υπόψη πως το μήκος της δοκού δεν ξεπερνάει τα 10 εκατοστά.
Το επισημαίνει και η ίδια που έκλεψε την παράσταση σε αγώνες στο Λονγκ Μπιτς "είναι αρκετά δύσκολο να περπατήσει κάποιος στη δοκό, πόσο μάλλον να πηδήξει και να κάνει ρόδα, οπότε όταν αρχίζω να βλέπω δύο δοκούς αντί για μια, τότε πρέπει να συγκεντρωθώ και να σταθώ στα πόδια μου. Όσο για τους ασύμμετρους ζυγούς συνήθισα πλέον, οπότε γνωρίζω την απόσταση της μιας μπάρας από την άλλη και πόσο πρέπει να πηδήξω για να βρεθώ εκεί".'

Η ίδια δεν ζητάει διαφορετική αντιμετώπιση από τους κριτές. Το αντίθετο μάλιστα! "Οι περισσότερες αντίπαλοι μου δεν γνωρίζουν πως είμαι λίγο διαφορετική. Και θέλω να μείνει έτσι. Αν δεν γνωρίζουν το μυστικό μου, οι κριτές δεν θα με βαθμολογήσουν διαφορετικά".
Η Λόλα δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί ποτέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και η γυμναστική δεν συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων. Θέλει να γίνει προπονήτρια σε παιδιά όταν μεγαλώσει.

Αναδημοσίευση: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΓΥΝΑΙΚΑ http://orthodoxigynaika.blogspot.com/2012/03/blog-post_9481.html

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Ο πρώτος ευρωπαίος δάσκαλος με σύνδρομο Down!


Παγκόσμια ημέρα παιδιών με σύνδρομο Down


Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος...!!!

  • Περισσότερα στην δ/νση:kantonopou’s blog » Blog Archive » 
http://blogs.sch.gr/kantonopou/2012/03/10/%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8

www.down.gr/

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

β΄ μέρος: Α΄ Λυκείου - ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ


31. Προβληματισμοί για τη λειτουργική γλώσσα

Το πρόβλημα της γλώσσας στη Θεία Λατρεία -  Αναδημοσίευση (Μάϊος 2011)



Είναι άραγε πρόβλημα κατανόησης από την πλευρά της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και του Πατριαρχείου, της αλλαγής των συνθηκών και της ανάγκης να βρεθεί κοντύτερα - και γλωσσικά - στις ανάγκες του σύγχρονου "χριστιανού" ή είναι πρόβλημα έλλειψης παιδείας του νεοέλληνα χριστιανού.

Μήπως πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι παιδιά σε άλλες χώρες γνωρίζουν και απαγγέλλουν αποσπάσματα από αρχαία ελληνικά κείμενα και επιλέγουν την εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής στα σχολεία τους. Εξάλλου είναι σύνηθες άνθρωποι ορθόδοξοι, λαϊκοί και κληρικοί, από ανατολικές χώρες της Ευρώπης ή και της Αφρικής, να σπουδάζουν στην Ελλάδα γνωρίζοντας και τη λειτουργική μας γλώσσα. Μήπως τέλος υπάρχει ο κίνδυνος, αργότερα στο μέλλον να χρειαστεί και αλλαγή των γραμμάτων στα λειτουργικά μας βιβλία με Greeklish!!! (Τα Greeklish (Γκρίκλις), από τις λέξεις greek (ελληνικά) και english (αγγλικά)...Βικιπαίδεια)





Σταχυολογώ δύο διαφορετικές απόψεις πάνω στο ίδιο θέμα, το τόσο επίκαιρο στην εποχή μας και ένα βίντεο προβληματισμού (από τα μακρινά νησιά Φίτζι -εκεί που η Ορθοδοξία ανασταίνεται χάρη στην προσπάθεια ενός ανθρώπου,ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό και την Ιεραποστολή, τον πατέρα Αμφιλόχιο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας )


Ο Γέροντας Σωφρόνιος ήταν Ρώσος στην καταγωγή, ασκήτευσε στο Άγιον Όρος και στην συνέχεια έζησε στην Γαλλία και το τελευταίο χρονικό διάστημα της ζωής του στην Αγγλία, όπου και κοιμήθηκε. Επομένως, ήταν αναγκασμένος να τελεί την θεία Λειτουργία στην ελληνική, την σλαβονική, την γαλλική και την αγγλική γλώσσα. Παρά ταύτα εκτιμούσε απεριόριστα το λειτουργικό ιδίωμα που παραδόθηκε από τους Πατέρες και σεβόταν υπερβολικά το πρωτότυπο κείμενο της θείας Λειτουργίας στην ελληνική γλώσσα. Ακόμη και την μετάφραση της θείας Λειτουργίας στην αγγλική γλώσσα την ήθελε σε ένα υψηλό γλωσσικό επίπεδο. Είναι ενδιαφέρον να δούμε την άποψή του για την αξία του παραδεδομένου γλωσσικού ιδιώματος της θείας Λειτουργίας, όπως την διατυπώνει στο βιβλίο του «Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί».... Σύμφωνα με το γέροντα: το να μάθει ο σύγχρονος άνθρωπος λίγες λέξεις που χρησιμοποιούνται στην θεία Λατρεία και «που δεν είναι σε χρήση στην καθημερινή ζωή, είναι υπόθεση λίγων ωρών».
Οπότε, ερωτά: «Γιατί λοιπόν αναγκάζουμε την Εκκλησία να χάσει μια γλώσσα που είναι απαραίτητη για την έκφραση υψίστων μορφών της θεολογίας και των πνευματικών βιωμάτων;».
Καταλήγει δε σε μια κατηγορηματική διατύπωση: «Για τους λόγους αυτούς είμαστε κατηγορηματικά πεπεισμένοι ότι είναι αναγκαία η χρήση της παραδεδομένης Λειτουργικής γλώσσας στις εκκλησιαστικές ακολουθίες· δεν υπάρχει καμιά ανάγκη αντικαταστάσεώς της από τη γλώσσα της καθημερινής ζωής, πράγμα που αναπόφευκτα θα κατεβάσει το πνευματικό επίπεδο και θα προξενήσει έτσι ανυπολόγιστη ζημία».

Ο Μητροπολίτης Ναυπαύκτου Ιερόθεος σε άρθρο του Romfea.
περισσότερα: http://arxontariki.forumup.gr/about1608-0.html


Στον αντίποδα υπάρχει η παρακάτω άποψη : ότι «είναι θράσος να ζητάμε από τον Ιησού Χριστό να μας ακούσει, ενώ εμείς δεν καταλάβαμε τι Του είπαμε».

Μια Ενορία της μητρόπολης Νικοπόλεως και Πρεβέζης έχει αποδώσει στη νεοελληνική γλώσσα το κείμενο της Θείας Λειτουργίας. Στο εισαγωγικό σημείωμα σχετικής του εργασίας, ο αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος Μαρτζούχος πρωτοσύγκελος, αναφερόμενος σε όσους υποστηρίζουν ότι «η γλώσσα είναι πλέον καθιερωμένη παράδοση της Εκκλησίας και δεν επιτρέπεται αλλαγή, αφού εξαγιάστηκε από τη χρήση αιώνων», απαντά: «Αποκάλυψη είναι ο Χριστός και συνεπώς τα βιβλικά κείμενα έχουν αξία (σε όποια γλώσσα) επειδή είναι Λόγος για την Αποκάλυψη-Χριστός. Καθετί που εμποδίζει τη γνωριμία με τον Χριστό πρέπει να “αίρεται” για να γίνεται εύκολος και καθαρός από εμπόδια ο δρόμος για τον Χριστό». 11 Σεπτεμβρίου 2008

περισσότερα: http://www.madata.gr/epikairotita/social/23950.html

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

α΄ μέρος: Α΄ Λυκείου - ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ


Κεντρική θεματική τα μυστήρια της Εκκλησίας:

  • (Α' Λυκείου - ως εισαγωγικό του Β' κεφ.) μια άλλη προσέγγιση της Ορθοδοξίας, με μια περιήγηση ανά τον κόσμο. 
  • Μια  ματιά στη χαρά του νεοφώτιστου, που βλέπεις στα μάτια του ιθαγενούς, είτε στην Ινδία είτε στην Αφρική, κάτι που εμείς ως Ορθόδοξοι την αγνοούμε ή βλέπουμε την Εκκλησία ως πάρεργο, είτε ως διακοσμητικό στοιχείο, είτε κυρίως ως κάτι ξένο. 
  • Η συνειδητοποίηση της συμμετοχής στα μυστήρια σίγουρα (παρόλα τα προβλήματα πχ. της γλώσσας) είναι σημαντική πριν τη εισαγωγή στο α' μυστήριο του Βαπτίσματος



  • Είναι η Θεία Λειτουργία που μας ανεβάζει στον ουρανό και παράλληλα κινεί τον ουρανό σε συνάντηση μας...
  •  Είναι τα μυστήρια "ένα είδος «θυρίδων» μέσα από τις οποίες εισέρχεται το «Φως» του Θεού στον κόσμο"  (Ν. Καβάσιλας)
  • Είναι κυριολεκτικά ένας επίγειος παράδεισος!!!
     
  2. Μια μεγάλη χώρα με μια μεγάλη ορθόδοξη παράδοση... η Ρωσία, μια έκθεση Ορθοδοξίας ευκαιρία για τον υπομονετικό ορθόδοξο αυτό λαό να γνωρίσει αυτή την παράδοση... 
Παρακολουθείστε το βίντεο και καταγράψτε σ΄ ένα κείμενο την στάση αυτού του λαού... με ποιους τρόπους εκδηλώνει τη θρησκευτικότητα του;


Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Β' Γ/σίου: 21η διδ. ενότητα - Ο Ιησούς ελευθερώνει από την ασθένεια

 Μαθήματα ζωής ... - «Το τελευταίο τρίποντο της ζωής μου δεν το έχω βάλει ακόμα».


Η Μαρία Λαρεντζάκη βραβεύτηκε στο Προεδρικό Μέγαρο απ’ τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Παπούλια. Ήταν μια πολύ συγκινητική τελετή, όπου έγινε η απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος της Τιμής.
Το Βραβείο της "Τιμής" δόθηκε στην Μαρία Λαρεντζάκη, γιατί της άξιζε!
Η Μαρία είναι το παράδειγμα του πείσματος, της δύναμης, του θάρρους και της ελπίδας για όλους εμάς.
Η Μαρία δυο μέτρα κοπέλα, ήταν δευτεραθλήτρια του Ελληνικού πρωταθλήματος, με την ομάδα της Αγίας Παρασκευής. Δεν μπόρεσε όμως να κατακτήσει κι άλλο το μπάσκετ, γιατί τον Αύγουστο του 1991 είχε ένα ατύχημα με αυτοκίνητο. Μετά απ' αυτό και από πολλές δύσκολες εγχειρήσεις στο εξωτερικό, έμεινε καθηλωμένη στο αναπηρικό καροτσάκι.

Μέσα σε Νοσοκομείο γνώρισε τον άντρα της και στήριγμά της τον Σταμάτη. Τον άνδρα που ερωτεύτηκε όχι μόνο το σώμα της, αλλά και την ψυχή της!
Μαζί του έκανε παιδιά ρισκάροντας την υγεία της. Και όχι ένα! Πέντε παρακαλώ! Τα τελευταία δίδυμα ήταν το μεγάλο ρίσκο της ζωής της.
«Όχι!» της έλεγε ο γιατρός. «Κινδυνεύεις κι εσύ και τα παιδιά. Πρέπει να κάνεις έκτρωση!»
«Όχι! Ποτέ!», επέμενε
η Μαρία και με μεγάλη πίστη στον Θεό, γέννησε άλλα δυο υγιέστατα κοριτσάκια.
Σύμφωνα με την ίδια, η ζωή της δίδαξε πως :
«Όταν γκρεμίζεται ένα όνειρο, γεννιέται κάποιο άλλο».

Πιστεύει ότι:
«Κάθε δυσκολία είναι μία εμπειρία που μας κάνει δυνατότερους και σοφότερους».

Πιστεύει πως:
«Με ελπίδα, δύναμη και πίστη στον Θεό, όλοι έχουμε την δύναμη να αγγίξουμε το όνειρο».

Είναι ευτυχισμένη και λέει πως:
«Κι αν δεν της έδωσε ο Θεός το θαύμα να περπατήσει, τις έδωσε πέντε άλλα!
Ραφαηλία, Μεταξία, Θοδωρή, Δανάη και Εβελίνα, τα ονόματά τους.
Πέντε ξεχωριστά θαύματα!»
που είναι για την Μαρία:
«Η δύναμη και η συνέχεια της ύπαρξής της!»
Την λατρεύουν και την θαυμάζουν τα πέντε παιδιά της. Είναι υπερήφανα πολύ για την μαμά τους.
Και πώς να μην είναι;
Και συγκινούνται…



Αξιοποιήστε, παιδιά, την παραπάνω "εμπειρία ζωής" και ετοιμάστε μια μικρή εργασία με θέμα: 
¨Πώς αντιμετωπίζει η ίδια η Μαρία Λαρεντζάκη την αναπηρία της; - Είναι για την ίδια τιμωρία Θεού για τις αμαρτίες της; - Ποιο είναι το αληθινό Θαύμα για εκείνη;"

Ο Δάσκαλος οφείλει - Γεροντικό





Ο δάσκαλος οφείλει να μην αγαπά την εξουσία, να μην τον νοιάζει ο έπαινος του κόσμου, να αποφεύγει την υπερηφάνεια, να μην ξεγελιέται από κολακείες, να μην τον τυφλώνουν τα δώρα, να μην τον καταβάλλει η πείνα, να μην τον νικάει ο θυμός, αντίθετα, να είναι μακρόθυμος, επιεικής, πάνω απ’ όλα ταπεινός. Να έχει κύρος και υπομονή. Να φροντίζει τους μαθητές του σαν πατέρας και να ενδιαφέρεται για την ψυχή τους.
Αμμάς Θεοδώρα

«Κάθε παιδί που βλέπετε, να προσεύχεσθε γι αυτό… Προτού μπείτε στην τάξη, και ειδικά σε δύσκολα τμήματα…,να λέτε την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ…». Μπαίνοντας να αγκαλιάζετε με το βλέμμα σας όλα τα παιδιά, να προσεύχεσθε και μετά να μιλάτε προσφέροντας όλο σας τον εαυτό. Κάνοντας αυτή την προσφορά εν Χριστώ, θα χαίρεστε. Έτσι θ’ αγιάζεσθε κι εσείς και τα παιδιά».
Γέροντας Πορφύριος


Πηγή: « Ηλιαχτιδα